از کودکی که هنوز معنای شراکت و همکاری را نفهمیده است، انتظار نداشته باشيد که اسباببازی و خوراکیهای خودش را به دیگران بدهند و با آنها سهیم شود، با بازی، شراکت و همکاری را به آنها بياموزيد
و این رفتار کودک را برابر با خسیس بودن یا بچه بدی بودن ندانید.
اگر کودکان میدانستند پس از اعتراف به خطای خود از مجازات و توبیخ مصون خواهند بود کمتر به دروغگویی متوسل میشودند!! در حقیقت توبیخ و تنبیه بزرگترهاست که میتواند کودکان را به دروغگویی سوق دهد! بنابراین باید با کمال صداقت اعتراف کرد که در این مورد هم مربیان و والدین هستند که کودکان را وادار به دروغگویی میکنند. کودک به تدریج با تجربههای مختلف در این زمینه متوجه میشود که راستگویی اسباب زحمت میشود و دروغگویی برعکس آن سودمند است در واقع کودک برای دفاع از خود به دروغ متوسل میشود.
شنیدن عبارت «دوستت دارم» برای فرزندت خصوصا وقتی روی دو زانو می نشینی و خودت را هم قد فرزندت می کنی و چشم در چشمش می گویی یعنی من هستم ..خیالت راحت …
و یادت باشد آن شب فرزندت دیرتر ولی آرامتر و آسوده تر می خوابد.
وقتی کودک میپرسد: نقاشی من زیباست؟ از او بپرسید: تو دوستش داری؟ کودکان اغلب از آنچه ساختهاند لذت میبرند، به او یادآوری کنید خودش مهمترین فردی است که باید از کار خودش خشنود باشد.
