آیت الله تهرانی (ره) :
یکی از علّت‌هایی که ما توفیق سحر خیزی نداریم و در وقت آن سنگین هستیم و گویا گوش‌هایمان صدای مَلَک منادی را که همه‌ی اولیاء الله را بیدار می‌کند نمی‌شود….
این است که روح و قلب ما به خاطر دو مسأله سنگین می‌شود؛و به وقت سحر نمی‌تواند برخیزد و به ملاقات یار پر بزند‌و لذّت عبادت را نمی‌چشد
یکی از آن دو عامل ،
لغو و لهو و زیاد حرف زدن است؛ و دیگری که خیلی انسان را سنگین می‌کند،
غیبت کردن است. من عیناً دیدم که غیبت روز ، توفیق سحرخیزی را از انسان سلب می‌کند.
پندهای آسمانی/ ص ۱۸۸