والدین با رفتارهای خود می‌توانند انگیزه پیشرفت را در فرزندانشان پرورش دهند. یکی از این رفتارها استقلال‌آموزی است. والدین می‌توانند به گونه‌ای رفتار کنند که خودپیروی و استقلال را در فرزندانشان پرورش دهند. برای مثال، کودک خردسالی که غذا خوردن را یاد می‌گیرد، به هنگام صرف غذا به والدینش وابسته نخواهد بود یا کودکی که زود آداب توالت رفتن را فرا می‌گیرد دیگر برای این کار به کمک والدینش نیازی نخواهد داشت… آموزش استقلال در امور مختلف زندگی به کودکان سبب شکل‌گیری احساس تسلط و اعتماد به نفس در آنها می‌شود، و این یکی از راه‌هایی است که والدین از طریق آن می‌توانند نیاز به پیشرفت را در فرزندانشان پرورش دهند.

هنگامی که فرزندتان به هر دلیلی غمگین است با او همدلی نمائید تا پس از چند دقیقه از این مرحله عبور نماید وگر نه او منزوی و به شدت کم حرف خواهد شد

کلید تربیت یک کلمه است و آن اینکه با فرزندانتان رفیق شوید و نگذارید قبل از شما کسان دیگری با آن ها رفیق شوند.

کنجکاوی کودکان را سرکوب نکنید و به سوال‌هایی که پاسخ آن را نمی‌دانید جواب سربالا ندهید. یکی از بهترین راه هایی که می‌توانید به کودک پاسخ دهید اینگونه است: «نمی‌دانم. به نظر تو چطور می‌توانیم پاسخ این مسئله را پیدا کنیم؟» با یکدیگر دنبال راهکار بگردید و سعی کنید از روش‌های حل مسئله کودک استفاده کنید و اگر چیزی به ذهنش نرسید او را راهنمایی کنید.

تنبیه های خشونت بار بچه هارا به سمت خلاف بیشتر سوق می دهند چون کودک خودش را از خانواده ودرآینده از جامعه طلبکار می بیند و دست به عمل های بدتری خواهدزد